Ristin
Hieronder een impressie wie ik ben en wat belangrijk voor mij is. Zie voor meer informatie over mijn achtergrond, opleidingen, werkervaring, etc. mijn profiel op LinkedIn.
RISTIN is een kleinschalige honden- en paardenschool met veel aandacht voor het welzijn van hond, paard en baasje. De lessen worden gekenmerkt door een persoonlijk karakter dat, aldus de feedback van mijn klanten, als zeer plezierig wordt ervaren.
Zoals hierboven aangegeven, speelt tijdens de lessen het welzijn van de dieren de hoofdrol. Dat betekent dat de trainingen ingevuld worden naar de nieuwste wetenschappelijke inzichten en bewezen ervaringsgerichte methodieken. Onderliggende emoties en motivatie voor gedraging worden onderzocht en indien gewenst omgebogen tot gewenst gedrag. Hierbij wordt beloningsgericht gewerkt, omdat dit immers de beste motivator is. Hoe die beloning er uiteindelijk uitziet, bepalen de honden/paarden zelf. Dat kan iets lekkers zijn, maar dat kan ook een moment van ontspanning of autonomie zijn.
Kernbegrippen binnen de trainingen zijn: kalmerende signalen van Turid Rugaas en Rachaël Draaisma, emotiesystemen van Jaak Panksepp en de leer- en trainingsprincipes van ISES; vertaald door Anne Muller van Akasha.
Met deze handvaten is het mogelijk om uw dier een goede basis te geven, waar u en uw dier een leven lang de vruchten van kunt plukken. Wat de dier-mens relatie zeer ten goede komt.
De persoonlijke aandacht tijdens de trainingen zijn vooral gericht op wat het individuele dier nodig heeft, maar ook hoe de "thuissituatie" is en waar u vindt dat de aandachtspunten liggen.
Mocht het nodig zijn om hiervoor een groepsplanning aan te passen, dan wordt dat in onderling overleg gewoon gedaan. Door het kleinschalige karakter van de honden- en paardenschool is dit mogelijk.
Middels na- en bijscholing en het lezen van vakliteratuur evenals het surfen op diverse fora op internet, probeer ik op de hoogte te blijven van de wetenschappelijke ontwikkelingen op gebied van dierengedrag, maar ook wat er speelt bij diereneigenaren thuis.
Hierdoor is de inhoud van de cursussen altijd "in beweging" en ligt er niets standaard bij mij op de plank.
Dierengedrag lijkt al van kinds af aan in mijn DNA verankerd te zitten. Onvermoeibaar dirigeerde ik de koeien netjes op een rijtje bij het hek, wist ik lammeren te redden uit een "verkeerde" groep moeders, leerde ik de katten pootjes te geven, de honden om te rollen zoals in "Annie" en pionierde ik net zo lang met het geluidje van een balpen tot mijn vriendin een kopschuw paard het hoofdstel om kon doen.
Paardengedrag nam grotere vormen aan toen ik voor een handelaar ging rijden. Bijna ieder paard had wel zijn rugzakje. "Opstappen en wegrijden" betekende dat het paard was vertrokken voordat je goed en wel zat. Had een "koppig" paard alleen maar een belonend klopje op de hals nodig om voorwaarts te gaan nadat ik de hele bak in z"n achteruit had gezien en kon ik een merrie ontspannen bij de les krijgen door haar twee rondjes autonomie onder het zadel te bieden.
Moraal van dit verhaal: de dieren waren en ZIJN nog steeds mijn leermeesters. Iedere keer als ik denk het te weten, komt het volgende paard of de volgende hond en zet me met beide benen op de grond om opnieuw aan een puzzel te beginnen. En ik doe het graag. .